Reisverhaal «Can 11»

Canada & Noord Amerika | Canada | 0 Reacties 21 Augustus 2017 - Laatste Aanpassing 04 September 2017

CAN 11

21/08. Dikke mist die tot 15u. bleef hangen, dan zon en tot 20ºC. Het was vandaag ook de dag van de eclips in Amerika. Ook hier zagen we rong 16u. de zon met een hap eruit maar voor een totale eclips zaten we te hoog(noordelijk) en te oostelijk.
We zijn, door het weer ingegeven, vroeger naar de haven van “Argentia” gereden om daar in alle rust onze oversteek voor te bereiden en wat te lezen. In het transportgebouw van de haven vonden we een maquette van de haven die in 1941 grotendeels door de Amerikanen is aangelegd om Europa, en dan uiteraard vooral Engeland, te kunnen blijven bevoorraden tijdens de strijd tegen Nazi-Duitsland. Het gigantische militaire complex omvatte een zeer grote zeehaven en een vlieghaven vanwaar ook via de lucht kon geopereerd worden. De keuze voor deze plek was vooral voor de ligging, het dichts bijzijnde punt tot Europa, en de uitstekende grootte van de natuurlijke baai. Hier lagen dus ook duizenden Amerikaanse en Canadese troepen gelegerd. Hoe die toestand evolueerde na de Amerikaanse toetreding tot de oorlog in 1942 weten we niet maar is interessant genoeg om op te zoeken.
In het transportgebouw hing nog een kaart van Newfoundland met een korte uitleg over de rijkdom van de visgronden eromheen en toen beseften we dat we daar eigenlijk nog niets over hadden geschreven in de blog. De enorm rijke visgronden zijn het gevolg van de samenkomst, ten zuid-oosten van het eiland, van twee belangrijke zeestromingen. De Labrador stroom die koud water aanvoert vanaf het noorden en de Golfstroom die met warmer water vanuit het zuiden komt. Deze combinatie vormt het zeer voedselrijk gebied rondom Newfoundland dat er voor zorgt dat er zoveel vis voorkomt.
De oversteek vanuit “Argentia", Newfoundland naar “North Sydney” in Nova Scotia zal 16u duren en dus hebben we een slaapcabine genomen. Vanaf 15u30 werd begonnen met het inschepen van alle moto’s en andere voertuigen die intussen in lange rijen op een kade stonden te wachten en stipt om 17u. zijn we vertrokken. De zon scheen intussen volop, we zijn benieuwd hoe het in Nova Scotia zal zijn. Gereden: 15km.

22/08. Zon en tot 25ºC. Het was al meteen warm toen we vanmorgen om 9u. in “North Sydney”(NS) aankwamen. De klok moest een half uur terug gezet worden - 8u30 dus - want de Newfoundland tijdzone is hier niet meer van toepassing. We hebben een flink deel van de dag gereden want we willen de resterende dagen nog de zuidelijke kant van Nova Scotia bereizen, de weg die vanaf de causeway (die Cape Breton Island verbindt met Nova Scotia) tot Dartmouth leidt, net oost van Halifax. Weer een heel aantrekkelijke weg - en dan hebben we het niet over het wegdek ! - met heel wat mooie uitzichten en kleine gezellige haventjes waar we ook kunnen overnachten. Voor de komende nacht staan we aan de kust in “Charlos Cove” een oudere nederzetting met nogal wat “Acadiens” als inwoners. De vlaggen aan verschillende huizen en een gedenkplaat aan het strandje maken dat wel duidelijk. Gereden: 373km.

23/08. Zonnig maar zwoel met nogal wat wind, ’s avonds regen, tot 24 We kregen vanochtend bezoek van Pauline, een mevrouw uit de buurt die haar hondje uitliet. Ze had Mwenzi gisterenavond al zien staan en kon niet weerstaan even met ons contact op te nemen. Zulk een camper zouden zij en haar man graag aankopen wanneer ze op pensioen zouden gaan… Het werd weer een leuke babbel over Canada, het leven daar, de kleine gemeenschap waar ze deel van uitmaakte. We hoorden ook van Pauline dat er niet zo veel echte “Acadiens” meer in “Charlos Cove” wonen en er dus niet zo veel Frans-sprekenden meer zijn. Er komen tegenwoordig ook terug meer jonge mensen wonen, niettegenstaande er in de omgeving niet zoveel werkgelegenheid is. De meesten hebben dan ook 2 auto’s ter beschikking.
Het blijft een waar genoegen om te ervaren hoe spontaan mensen hier een babbel komen slaan, iets wat we, niet alleen in België maar ook in andere delen van Europa, niet meer gewend zijn, spijtig genoeg.
We vervolgen onze weg via de hoofdbaan die in het zuiden richting “Dartmouth” en “Halifax” gaat. Over vele kleine dorpjes en haventjes en in “Tangier” vonden we een groothandel in Kreeft waar we ons avondmaal gingen halen. Het is de laatste keer dat we er zelf eentje zullen klaarmaken - hier in Canada. Over de vangstseizoenen blijft het onduidelijk want ook hier is het seizoen nu afgelopen. Naar we horen hangt het af van regio tot regio. Hier kan je dus van de vissers zelf niets meer kopen, nog wel in bepaalde supermarkten en zoals hier, bij een groothandel waar men stockeert en verzend wanneer er vraag naar is.
We zoeken voor de avond een rustige plek op in “Little Harbour”, weer één van die kleine haventjes aan de kust waar het leven goed is. Gereden 249km.

24/08. Mistig tot na 11u. nadien zonnig en tot 20ºC. Vandaag is onze laatste “reizende” dag. We bezoeken nog enkele haventjes maar alles gaat in mineur. Zo blijkt ook de pen waarmee we de blog schrijven stilaan leeg te geraken. De laatste avond voor we Mwenzi gaan klaarmaken voor de terugreis overnachten we aan een strandje iets voorbij “Black Point”… what’s in a name ? Gereden: 214km.

25-27/08. Zonnig en van 17ºC tot 22ºC. Goed weer om Mwenzi klaar te maken. Eerst nog wat inkopen gedaan voor de laatste dagen. Nadien naar de KOA-camping Halifax West gereden. Vorig jaar september kwamen we hier aan nadat we Mwenzi van de kade hadden afgehaald en maakten de camper hier klaar voor onze reis. Vanaf vandaag werken we in omgekeerde richting en gaan we Mwenzi klaar maken voor de terugreis.. en ook onszelf. We blijven nog een aantal dagen in Halifax om het vertrek van Mwenzi af te wachten en reizen pas achteraf naar huis terug. We willen zekerheid dat alles OK is met de verscheping.
Als eerste hebben we de gasflessen gedemonteerd uit Mwenzi want d’r is er eentje die nog redelijk wat gas bevat. De tanks moeten leeg zijn en dus gaan we ze hier laten leeglopen. Het flessen-compartiment is na een jaartje aan een flinke kuisbeurt toe maar dat doen we thuis wel, d’r komt wat meer demontage bij kijken om dat grondig te kunnen doen. Morgen werken we voort aan onze eigen bagage die meemoet. Gelukkig hebben we hier redelijk goede wifi en kunnen we de laatste berichten van de verscheper en de laatste regelingen met Seabridge snel opvolgen. Er komt toch altijd nog wat papierwerk bij kijken.
Op de camping hebben we dezelfde site als vorig jaar september, aan een meer, nogal afgezonderd van alle andere sites. Tijdens het eten genieten we van het uitzicht en de eendjes die onbezorgd hun verenkleed komen verzorgen op nog geen 2 meter van onze tafel vandaan. Hopelijk krijgen we morgen en zondag nog hetzelfde droge weer want als het regent wordt het moeilijker om alles gereed te maken. Gereden: 80km.

28/08. Zonnig en tot 25ºC. Vanmorgen vroeg op want het bed moet ontruimd en afgedekt worden. Gisteren overdekten we al alle zetels en hingen we een plastic zeil tussen de leef- en het rijcompartiment maar het bed moest nog even wachten net als de grijs- en zwartwater tanks die nog geledigd moesten worden. Dat gebeurde aan de dump van de camping. De dieseltank hadden we al op een laag niveau laten komen onderweg naar Halifax. Mwenzi is er klaar voor.
Aan de burelen van de reder in Dartmouth stond al een Franse camper te wachten maar het papierwerk duurde slechts 5 minuutjes en we konden al snel doorreizen naar het havengebied in Halifax. Daar werden we door veiligheidspersoneel begeleid tot aan de parking voor de te verschepen auto’s waar we Mwenzi parkeerden. Mwenzi afsluiten, nog wat papierwerk, sleutels afgeven en klaar. Er kwamen na ons nog andere campers toe, sommigen bestemd voor Antwerpen (een Franse, een Zwitser en een Belgische Mwenzi), anderen voor Hamburg (Duitsers) en een Engelse camper voor Liverpool. Die zal eerst thuiskomen want Liverpool is de eerste bestemming van het schip.
Met de taxi naar Halifax gereden waar we onze intrek namen in het Hollis Hotel, knal in het centrum. Hier zullen we nog vijf nachten verblijven vooraleer we zelf met de vlieger terugkeren. Gereden: 55km.

29/08 - 01/09. Wisselend weer maar over het algemeen zonnig en aangename temperaturen. Dit verblijf zal vooral een uitbreiding en aanvulling zijn van ons verblijf in Halifax vorig jaar september.
De belangrijkste bezienswaardigheden zoals “Pier 21”, de “Citadel” end. blijven interessante bestemmingen maar we gaan hier vooral rusten en nog nagenieten van onze lange reis.
Van hieruit volgen we ook het verloop van de inscheping van Mwenzi en zijn we bereikbaar moesten er problemen rijzen.
In de ochtend van 31 augustus, om 5u47 precies is de “Atlantic Sail”, met Mwenzi aan boord, vertrokken vanuit de haven van Halifax. Eerste bestemming: Liverpool. Voorziene aankomst in Antwerpen is 9 september.
Onze eigen terugreis in gepland op 2 september met aankomst de volgende dag in Brussel vanuit Frankfurt. Eenmaal thuis zullen we dit laatste deel van de blog publiceren.
Hopelijk wordt de blog na deze reis nog bezocht. Hij zal alleszins voor ons nog een belangrijk onderdeel van de reis blijven waar we nog vaak naar zullen terugkeren om zaken terug voor de geest te halen.
Het was fijn om dit te kunnen doen, het geheel, de reis, de blog, het schrijven en de bijhorende foto’s klaarmaken. Een hele klus soms ook maar de commentaren en schouderklopjes die we van lezers kregen gaven ons heel wat steun. Dank daarvoor. We zien elkaar weldra weer.

02/09. Het heeft niet mogen zijn… de rustige terugreis. We waren goed op tijd op de luchthaven van Halifax maar omdat er om 16u nog geen enkele activiteit was aan de balies voor het inchecken kregen we toch wat argwaan. Een briefje aan één van de balies bracht duidelijkheid. De vlucht was vertraagd. Met heel veel verontschuldigingen maar daar heb je niet veel aan. Die worden tegenwoordig maar al te gemakkelijk gebruikt om de meest essentiële zaken af te wimpelen. Afwachten dus. De vlucht was getimed op 22u05. Intussen deden de wildste geruchten de ronde onder de mensen die intussen toekwamen en de balies leeg vonden. Een koppel had zelfs al een telefoontje van Condor (de vliegmaatschappij) gekregen met de melding dat vlucht 2415 afgeschaft was. Punt uit. Iedereen op zoek naar meer informatie op Smart phones en laptops. Alleen, de wifi van de luchthaven bleek niet te functioneren, ook niet om een mailtje te versturen naar huis. Het was dus ook een reiziger die de luchthaven waarschuwde dat vlucht 2415 volgens Condor afgeschaft was (het vliegtuig stond blijkbaar nog in Frankfurt). De vertrekborden in de luchthaven werden pas dan aangepast… blijkbaar wisten ze in Halifax nog van niets ! Geen correspondentie met Condor ?
Rond 18u verschenen dan enkele hostessen aan de balies. Blijkbaar personeel van de luchthaven en niet van Condor. Normaliter hadden die alle passagiers een hotelkamer moeten geven met diner- ontbijt en lunch maar in Halifax (ook op de luchthaven) waren alle hotels volgeboekt omdat het lang weekend is (Labor Day 4/9). Wie in de stad zelf naar logies wilde gaan zoeken kreeg een voucher voor een taxi mee. Daar pasten we voor. Voor wie in de luchthaven ‘wilde’ blijven zou men matrasjes voorzien en vouchers voor een diner (30Can$), ontbijt (15Can$) en lunch (20Can$). Men wist ons ook te zeggen dat de vlucht morgen zou doorgaan op hetzelfde uur als voorzien.
Er zat dus niets anders op dan 24u op de luchthaven te blijven.
De nacht was lang, op een matrasje van 5cm dik en een dekentje dat te kort was. Verschillende mensen deelden ons lot, misschien waren er anderen die familie of vrienden in de omgeving hadden waar ze terecht konden, anderen kenden misschien dat ene hotelletje dat nog plaats had…? Van enkelen hoorden we dat ze op 2u rijden van de luchthaven toch nog een hotelletje hadden gevonden.
Vanmorgen (3 september) om 5u. nog eens geprobeerd om wifi te krijgen om de mail te kunnen versturen naar familie die ons opwacht. Geen verbinding mogelijk ! Dan maar naar beneden, naar de commerciële ruimte waar er misschien een eetzaak wel wifi heeft. Gelukt ! bij “A&W foods", wat dat ook betekent ? Toen we enkele mensen van de luchthaven wezen op het niet functioneren van hun wifi (op deze “Internationale luchthaven”) en dat we dus nog steeds niet in staat waren om familie te waarschuwen van onze vertraging, beloofden ze dit na te zien. We gaven ze nog mee dat het maar goed was dat “A&W” hier broodjes verkocht… Na enige tijd lukte het ons dan toch ook de server van de luchthaven te gebruiken. Om vast te stellen dat onze vlucht (nog) niet in de tabellen van vertrek van vandaag opgenomen was…??? Vragen alom en niemand die ze kan beantwoorden -wil beantwoorden. Waarschijnlijk zijn hier wel ergens vertegenwoordigers van Condor maar die geven niet thuis. Weerom wachten tot vanavond en zien wat er gebeurt.
En uiteindelijk komt het dan nog goed, na nog verschillende onduidelijkheden, een computercrash tijdens het inchecken van de honderden reizigers en onvolkomenheden op de luchthaven zelf. We konden ons niet van de indruk ontdoen dat wat we hier meemaakten erger was dan sommige toestanden op luchthavens in Afrika of India.
Afijn, het vliegtuig dat ons naar huis moest brengen werd dan toch aangekondigd -met vertraging- en om 22u50 zijn we met 45 minuten vertraging uiteindelijk richting Frankfurt vertrokken. Daar moesten we enkel nog overstappen op een vlucht naar Brussel. De bagage ophalen was op 10 minuten afgehandeld en de bus richting Antwerpen stond vertrekkensklaar. Soms gaat het ook vlot…
Dit wordt dan de officiële afsluiter van de blog over onze reis door de VS en Canada. We hopen dat onze lezers er van genoten hebben en wensen henzelf ook veel reisgenot toe, in de VS, Canada en zoveel andere boeiende plekken in de wereld.

Groetjes,

Mwenzi