Reisverhaal «Fr-Sp22-01»

Najaar 2022 - Frankrijk - Spanje | Frankrijk | 0 Reacties 21 September 2022 - Laatste Aanpassing 21 September 2022

Fr_Sp22-01

Donderdag 15 september 2022 droog maar zwaar bewolkt
We zijn terug vertrokken !
Het heeft even langer geduurd maar we wilden absoluut nog eerst onze boosterprik krijgen met het nieuwe vaccin dat pas vanaf 12 september toegediend werd. Na drie dagen voelden we ons nog steeds goed en dus zijn we vertrokken.
Een eerste overnachting gebeurde in Arlon op een parking nabij het Centre Culturel zodat we morgen tijd zat hebben om onze eerste bestemming in de Vogezen in Frankrijk te bereiken.
Gereden: 253km.

Vrijdag 16 september fris met enige regen
Vroeg op want de parking moet vanmorgen vrij zijn omdat men een marathon gaat organiseren.
Rond 6u45 vertrokken richting Metz en Nancy via autostrade tot in St. Dié-des-Vosges waar we van vorige keer (09/2019) weten dat er een rustige camperplaats is. We zijn daar rond 10u. Meteen de stad ingetrokken die we met een mooie wandeling langs de rivier Meurthe bereiken. Het is vrijdag en er is een markt gaande, wat het stadje al veel levendiger en aangenamer maakt dan we vorige keer ervaarden. Vooral het marktje bevalt ons omdat er veel locale producten aan de man worden gebracht. Zo zien we verschillende kraampjes waar je quetsche kan kopen. Daar wordt, naast confituur ook eau-de-vie van gemaakt. Bij ons zie je vruchten niet meer te koop staan. We kochten er wat verse vijgen en croissants bij een gekende bakker op de hoek op de linkeroever.
Gereden: 233km.

Zaterdag 17 september mistig, mooi in de namiddag
We rijden vandaag via kleine secundaire wegen en de Col de Saint Marie (772m) naar Saint-Marie-des-Mines en vandaar naar Ribeauvillé. Ste-Marie-aux-Mines dankt z’n naam aan de vele mineralen die er in de grond voorkomen. Maar ze komen slechts in hoeveelheden voor die een ontginning niet rendabel zou maken. De Romeinen hebben er echter naar zilver gegraven waardoor de bossen toen volledig weggekapt werden. Dat is nu gelukkig verleden tijd, de bossen zijn er prachtig. Alhoewel we door de dikke mist geen vergezichten kregen. Waardoor we ook geen beelden konden maken.
In Ribeauvillé zetten we Mwenzi op de plaatselijke camperplaats en wandelen naar het stadje. In de 8ste eeuw noemde het nog “Rathaldovilare” en werd als leengoed aan de heer van Rappolstein gegeven. Die was tevens beschermheer van de rondtrekkende minstrelen in deze streek. Die hadden een pelgrimskapel nabij Rapotsweiler, de naam van Ribeauvillé in de 19de eeuw. Afbeeldingen van minstrelen vinden we regelmatig terug in het straatbeeld van dit gezellige dorpje. Elk jaar, op de eerste zondag van september, is er al 600 jaar de “Pfifferdaj”, een optocht ter ere van de muzikanten.
Op een aanpalende heuvel zien we de ruïnes van drie kastelen die het landschap een aparte “touch” geven. Rondom, en eigenlijk in de hele streek staan de beroemde Elzas wijnengaarden. We kopen verse okkernoten en marrons en Williams peer in een klein voedingswinkeltje en genieten van de prachtige huizen.
Gereden: 45km.

Zondag 18 september droog met af en toe zon
We blijven nog een dagje ter plaatse, ook al omdat het zondag is. De prachtige, gekleurde vakwerkhuizen in het stadje zijn echt betoverend en gezellig. De Elzas, en dus al deze dorpen en stadjes, is eeuwen de speelbal geweest van politieke spelletjes en oorlogsgeweld. Het mag een wonder heten dat deze dorpjes en stadjes met hun soms eeuwenoude woningen nog vrij intact zijn. Niettegenstaande dat het nu bij Frankrijk hoort is de Duitse invloed ook vandaag nog sterk voel- en zichtbaar.
We ontbijten in het stadje waar we genieten van het heerlijke baguette brood en croissants. Nadien halen we nog wat lekkers bij het kleine bakkerijtje op de hoek. Enkele voedingsspecialiteiten van de streek krijgen natuurlijk ook onze aandacht. De “Baeckeoffa” is een gerecht met drie soorten vlees, aardappelen, groenten en wijn (uiteraard…). Het is een stoofpotje. Baeckeoffe betekend in het Elzassisch “bakkersoven”. Het doet ons denken aan Bœuf Bourguignon. De Kougelhof is een tulbandvormig gebakje met rozijnen en amandelen en natuurlijk zijn er de fantastische kazen waarvan de Munster allicht de bekendste zal zijn. Wij vonden een heel lekkere Brébis en een Brie de Brébis. Uiteraard is er nog de Crémant d’Alsace om alles “af te werken”…
Gereden: 0km.

Maandag 19 september droog met af en toe zon
Onze eerste stopplaats is vandaag Riquewihr. Het heeft de naam het mooiste dorp van Frankrijk te zijn maar daar kunnen we ons toch niet achterzetten. Het heeft, net als Ribeauvillé z’n charmes en de hoofdstraat is breder, aantrekkelijker en net als de zijstraatjes mooi en gezellig. Maar het is ook heel (nòg meer) commercieel. Neen, dan gaat onze (voorlopige) voorkeur naar onze volgende stopplaats Kaysersberg waar we Mwenzi op een goede camperplaats kunnen achterlaten en waar we ook kunnen overnachten aan een redelijke prijs. Kaysersberg is volledig omringt door wijngaarden, hoe kan het hier nog anders ? De vakwerkhuizen zijn hier over het algemeen groter en nòg beter verzorgd dan in de vorige stadjes/dorpjes. Wat hier zo aantrekkelijk is -ook fotografisch- is dat de straten meer “slingerend” aangelegd zijn zodat er echt mooie uitzichten zijn. Natuurlijk is het ook commercieel ingericht maar er waren wel meer interessante zaken te bezoeken zoals de glasblazerij waar prachtige voorwerpen gemaakt worden… eigenlijk moeten we “kunstwerken” zeggen. Een andere kunstenaar wiens atelier en tentoonstelling we bezochten was Louis Vendramin die aquarellen en olieverf gebruikt om landschappen en landelijke taferelen te creëren. Op aanvraag maakt hij ook muurfresco’s. Onze mond viel open toen we het winkeltje betraden van “Polo”, artiestennaam van Isabelle Paul-Levrand. We kregen van haar toelichting over haar werkwijze. We kunnen ze hier niet toelichten maar haar werken zijn werkelijk schitterend, vooral als je weet hoe ze tot dit resultaat komt. Het getuigt van een bijzonder grote creativiteit. Een absolute aanrader.
Wat nog opvalt aan al de dorpjes die we tot hiertoe bezochten zijn de vele ooievaarsnesten die her en der op daken, op schoorstenen en andere uitsteeksels van huizen te zien zijn. We kunnen ons er het geklepper bij voorstellen zoals dat in het broedseizoen te horen moet zijn.
Gereden: 17km.

Dinsdag 20 september droog met af en toe zon
Vanmorgen nog even een korte wandeling gemaakt doorheen Kaysersberg. Dan vertrokken naar een camperplaats in de grote stad Colmar. Zoals gekend niet echt ons ding maar we wilden graag “Petite Venice” zien, een typerend zicht van Elzas-huisjes langsheen een kanaaltje. Een beetje zoals we dat kennen in Brugge, ook hier worden toeristen met bootjes rondgevaren. En d’r waren veeeel toeristen. En de stad is er ook op voorzien want het zicht op veel van die mooie huisjes in de straten wordt gehinderd door evenzovele terrasjes van eet- en drankgelegenheden. Zonde en dus werd er niet veel gefotografeerd. Kort na de middag vertrokken we weer.
Eguisheim is een klein stadje, iets ten zuiden van Colmar en dus veeeel rustiger. Aan de toegangsweg staan borden met de vermelding “Plus Beaux Village de la France”. Die titel gaat minstens een jaar mee… Op de folder van de toeristische dienst lezen we “Le Village Préféré des Français - 2013”. Net buiten de stadsmuren ligt een grote parking met een dure camperplaats waar we Mwenzi stallen. Het unieke stadje is rond van vorm wat wijst op een eeuwenoud ommuurd ontwerp en het is er inderdaad prettig toeven met nogal wat mooie pittoreske plekken. Ook hier zien we veel bedrijvigheid in de verschillende wijnbedrijven, de druiven worden volop geplukt, met machines maar vooral ook manueel.
Gereden: 23km.

Woensdag 21 september zonnig en tot max.18ºC
Vandaag doen we een verplaatsings- en rustdag. We rijden via Wittelsheim en vele kleinere wegen naar Altkirch waar we de bakker bezoeken en ons op de plaatselijke “Camping des Acacias” neerzetten. Een zeer rustige camping die net van eigenaar is veranderd. We gaan hier ook het eerste deel van onze blog van deze reis op het net zetten. Alle beelden moeten nog wel eerst geselecteerd en aangepast worden en een ondertiteling krijgen. Dat komt goed, het is trouwens mooi weer en in het zonnetje is het goed toeven. Meer moet dat (soms) niet zijn.
Gereden: 58km