Reisverhaal «Fr-Sp22-05»

Najaar 2022 - Frankrijk - Spanje | Spanje | 0 Reacties 01 November 2022 - Laatste Aanpassing 01 November 2022

Fr_Sp22-05

Zaterdag 22 oktober bewolkt met af en toe wat zon, max.23ºC
Gisteren regende het tot na het donker, op de camping ontstonden kleine riviertjes die hun weg naar het lager gelegen gebied zochten. We vervolgen onze weg naar het zuiden via de “autovia” die we voor het grootste deel schandelijk en gevaarlijk moeten bestempelen. Op sommige delen deinde Mwenzi zoals een boot op een woeste zee, stampend en rollend, soms beide tegelijk. Hier begrijpen we dat men soms zegt “de bestuurder verloor de controle over het stuur”… da’s hier niet moeilijk te begrijpen. Andere delen waren dan weer voorbeeldig, begrijpen wie het kan… een goede aannemer deze keer ?
We passeren Cordoba, de hoofdstad van de stierengevechten. Te groot voor ons. Iets verder in Ecija stallen we Mwenzi op een vrij nieuwe, goed aangelegde, camperplaats. We vinden hier een bord met een soort verkort reglement. Eigenlijk zou zulke informatie op elke camperplaats moeten hangen. Er staat duidelijk op dat er geen stoelen of tafels mogen buitengezet worden, geen luifels, geen waslijnen en het maximum verblijf is 72u.
ELKE camperaar zou dit moeten weten en naleven maar zoals dat in dit wereldje wel meer gebeurt zijn er nogal wat mensen die niet kunnen / willen lezen hoe we het comfortabel kunnen maken voor iedereen, zoals we konden zien op de site vlak naast het bord waar waslijn en stoeltjes stonden.
Nogmaals: een camperplaats is een parking voor campers - GEEN camping !
Sorry voor dit stukje gal, het moest er nog eens uit.
We lunchen in een bar in het centrum voor 6€/p.p. drankje en koffie/thee incluis…
Nadien nog een wandeling en dan terug naar Mwenzi om toch nog wat boodschappen te doen in het Carrefour warenhuis aan de rand van de stad. Straks nog een latere wandeling in de omgeving.
Overnachten doen we uiteraard hier.
Gereden: 195km.

Zondag 23 oktober bewolkt en zwoel met zelden wat zon, max.24C
We vertrekken vrij vroeg naar het vervolg van de “autovia del sur” (autoweg naar het zuiden) om via Cordoba en Sevilla uiteindelijk, na iets meer dan 200km, Cadiz te bereiken. We vinden vlot de parking in het havengedeelte waar we Mwenzi kunnen stallen. Meteen duiken we de stad in. Inderdaad een grote stad maar het historische gedeelte is zo charmant en gezellig dat we het nogmaals willen bezoeken. Vooral ook het culinaire aanbod trekt ons aan. Na een kort bezoek aan het toerisme bureau voor een stadsplannetje, gaan we naar het Plaza de los Flores waar we nog net een laatste vrij tafeltje buiten op het terras kunnen bemachtigen. Toch wel verwonderlijk want het is dan pas even na twaalven terwijl de Spaanse lunchtijd pas vanaf 14u start. Fijn dat we buiten kunnen lunchen en we doen dat met een gedeelde schotel gefrituurde vissoorten. Heerlijk. Buiten is het ook een drukte van jewelste. Blijkbaar maakt iedereen van deze droge zondag gebruik om de stad te bezoeken… of moeten we zeggen “door te slenteren” ? Nadien nemen we een lange siësta in Mwenzi.
Gereden: 207km.

Maandag 24 oktober bewolkt en zwoel met af en toe zon en tot 24ºC
Wandelen doorheen Cadiz is gezellig en mooi. De smalle straatjes, de gezellige hoekjes met hun kleine winkeltjes, de bars en hun tapa’s. Je waant je in elke straat in een klein dorp waar iedereen iedereen kent en waar de mensen mekaar aanspreken. Heerlijk om daar te vertoeven.
We gaan al vroeg op zoek naar de “Taberna El Tio de la Tiza” op de Plaza de la Tiza waar we jaren geleden, op aanraden van Rick Stein naartoe gingen en een heerlijke lunch hadden. Maar als we daar toekomen halen opkopers net de laatste spullen uit de keuken. Gesloten sinds 26 september zegt een bord. De aanwezige mevrouw weet ons te zeggen dat het restaurant gerenoveerd zal worden en waarschijnlijk zal heropenen in het voorjaar van 2023. Pech. Dan maar naar een ander goede plek, “Casa Manteca” een fijne tapa’s bar. Daar aangekomen zien we dat er aan de overkant van de straat een annex is geopend waar de warme tapa’s bereid worden. Gebakken- gekookte- of gefrituurde gerechtjes om duimen en vingers af te likken. De koude tapa’s zoals kaas, hesp ed. worden nog steeds geleverd door het oorspronkelijke adres rechtover. Het is pas even na 12u30 en er zijn nog enkele tafeltjes vrij… één ervan is voor ons en we lunchen hier buiten en buitengewoon lekker en gezellig. Anekdote: tijdens onze lunch zien we plots een man op een elektrische step de straat invliegen en even verder een andere inslaan. Seconden later komt vanuit dezelfde straat een agent lopen, matrak in de hand, en loopt de straat in waar de step net in verdwenen is… sensatie alom. Iedereen kijkt de twee na maar iets later komt de agent weer de straat uit… niets gevangen…
Na de lunch nemen we siësta in Mwenzi waar het intussen behoorlijk warm is geworden nu de zon is doorgebroken. Morgen versassen we.
Gereden: 0km.

Dinsdag 25 oktober bewolkt en zwoel met af en toe zon en tot 26ºC
We versassen naar een camping in Puerto de Santa Maria, een badstad niet ver west van Cadiz. we doen daar ook wat boodschappen en trekken ons dan terug op een rustige plek tussen andere camperaars. Rondom ons een Duitser, twee Engelsen, een Fransman, een Zweed en een Nederlander. Vandaag werd Mwenzi al inwendig opgefrist, morgen zijn wij aan de beurt en het wasgoed. Wandelen is er natuurlijk ook bij, al zal dat misschien wat minder zijn want er worden temperaturen van +33ºC voorspeld… dat beloofd.
Gereden: 31km.

Woensdag 26 oktober bewolkt en zwoel, geen zon en tot 33ºC
Was en plasdag met een lunch (na 14u) in een restaurantje aan het water. Er wordt minimaal gewandeld want het is zo goed als windstil en de temperatuur loopt behoorlijk op. De rest van de dag is het dus -gedwongen- siesta…
Gereden: 0km.

Donderdag 27 oktober zonnig en zeer warm tot 28ºC
Nog wat vers fruit in huis gehaald en naar Cadiz gereden waar we nog eens twee dagen willen spenderen. Al van verre zien we in de haven een groot cruiseschip aangemeerd liggen. Die komen hier wel meer op bezoek en dat zie je meteen in de meer toeristische gedeeltes van de stad omdat die scheepjes zo’n 5000 mensen aan land kunnen zetten… meestal voor één dag, ’s nachts aangekomen en ’s nachts vertrekken ze weer naar een volgende bestemming. In de vakantiemaanden is het dan ook een op-en-af varen van die “bootjes”. Tegen de middag doen we de lange wandeling vanaf onze parking naar zuid-west punt van de oude stad, naar Casa Manteca waar we tapas willen lunchen. We lopen langs het Plaza de España waar het monument staat ter ere van de eerste Spaans grondwet die hier bedacht en neergeschreven werd. Dan gaat het via kleine straatjes naar de Plaza de las Flores en het mooie postgebouw, dan om langs de overdekte markt waar het nog steeds heel druk is. Aan het Plaza Cruz Verde slaan we Cardoso in tot bijna einde van Corralón de los Carros waar we de bekende tapasbar vinden. Casa Manteca is nog gesloten maar binnen een half uurtje gaat het open. We gaan nog even naar het nabijgelegen Virgen de la Palma waar gezellige terrasjes de straat bezetten.
Uiteraard hebben we weer heerlijk en gezellig in de schaduw gegeten. Nadien gaan we naar het tourist info om een hop-on-hop-off-bus ticket voor morgen. Maar omdat die twee dagen geldig zijn is het interessanter dat je die op je eerste dag aankoopt. Dus wachten tot morgen 10u. We nemen siësta in Mwenzi nadat we eerst alle ramen en de grote deur hebben opengegooid want de temperatuur binnen is boven de 32ºC. Na een uurtje is het nog “slechts” 27,5ºC.
Gereden: 28km.

Vrijdag 28 oktober zonnig en zeer warm tot 30ºC
Onze plannen voor vandaag werden gisteren al vroeg in de avond aangepast omdat we verschrikkelijke disco hoorden tot op de parking. We zien af van nog een dag Cadiz en de bustocht langsheen het nieuwere stadsgedeelte. Dat wordt bevestigd als we de hele nacht, tot in de ochtenduren, die vreselijke geluiden hoorden.
Vanmorgen nog eerst een foto gemaakt van de grote (Belgische) camper die naast ons kwam parkeren en die we “The Beast” noemden. De foto, getiteld “The Beauty and The Beast”, maakt duidelijk waarom.
Vertrokken naar Sanlúcar de Barrameda. Daar weten we, van Rick Stein en van een vorig bezoek, het restaurant “El Bigote”. Daar hebben we in 2019 heel lekker gegeten. Dit restaurant heeft, in tegenstelling tot vele anderen, geen terras en dus zaten we toen binnen, lange tijd alleen, even na 22u nog een koppel met kinderen. Vandaag wilden we daar gaan lunchen maar… alles completo. Ook vanavond en morgen en … We zagen ook dat het restaurant nu een Michelin ster draagt en een Repsol quotatie. Allicht ligt daar de reden van het succes. We lunchen dan maar elders Paella Marisco om het maar eens traditioneel te doen. De lange dijk die zicht geeft op het Parque National De Doñana aan de overkant van de Rio Guadalquivir (657km lang) nodigt uit tot lange wandelingen. Daar gaan we ook vanavond nog van genieten en duiken meteen ook het oude stadsgedeelte in. We overnachten op een parking niet ver van de kust.
Gereden: 54km.

Zaterdag 29 oktober zonnig en zeer warm tot 30ºC
Vanmorgen terug naar de oude stad gewandeld want gisteren (vrijdagavond) was het er zo druk en ook al wat donker dat we niet veel te zien kregen. Veel van de gebouwen zijn echte juweeltjes. Ook veel traliewerk maar dat is waarschijnlijk om alle deuren en ramen veilig te kunnen openzetten als het heel warm is. Gisteren vonden we er ook een Bellota-winkel. Wie onze reisverslagen van de jaren 2019 las weet allicht dat dit de beste kwaliteit van gedroogde varkenshesp is, de bekende Jamon (uitgesproken als Gamon). We kochten toen 100gr. maar die was zo lekker dat we vandaag alvast teruggaan om wat meer. De winkelbediende de hesp zien afsnijden is al een traktatie op zich. Doe dat maar eens na… We gaan proberen er een video van op de blog te zetten.
Het is nu zaterdag en we vinden het ontzettend druk in de stad… Bijna alle terrasjes zitten vol met mensen die broodjes of andere tapas eten bij een koffie. Da’s blijkbaar een onwrikbare geplogenheid. Gezellig, dat wel. Na de uitgebreide wandeling in de stad gaan we terug via het wandelpad langsheen de kust. We hadden gisteren een tafeltje besteld in restaurant Mirador Doñana en daar moeten we om 14u naartoe. Een afrader maar dat wisten we toen nog niet… Tegen de avond vertrokken naar een camperplaats in het zuiden van het stadje vooral voor het verwerken van onze tanks.
Gereden: 9km.

Zondag 30 oktober zonnig en zeer warm tot 29ºC
Onze overnachtingsplaats was echt wel “een specialleke” maar we waren er wel mee geholpen.
We rijden voor het eerst terug naar het noorden via Sevilla naar Umbrete waar we gebruik wilden maken van de camperplaats om het stadje te bezoeken. Maar de camperplaats was zodanig ver weggestoken dat we toch maar met Mwenzi tot in het stadje zijn gereden, daar vonden we, in een klein straatje zelfs een plek in de schaduw. Heel veel kleine smalle straatjes en een summier dorpsplein aan de enorme kerk, dat vat voor ons Umbrete wat samen. Het was zondag dus er was veel volk op de been aan de kerk. We namen zelf ook een kijkje en waren, ook hier, verbaasd over de weelderige inrichting van de kerk. Dat vonden we al in elke Spaanse kerk waar we binnen kwamen… Zulke grote gebouwen en hun rijkelijke uitvoering, zowel extern maar vooral ook intern, staan in schril contrast tot hun omgeving. Soms zijn die stadjes of dorpjes slechts een paar honderd inwoners rijk maar de kerken die er staan zijn fenomenaal. Binnenin ook hier weer de rijkelijke glitter van goud in een enorm “hoog” opgetrokken Hoog Altaar. Aan de zijkanten nog meer van die ornamenten… het kon blijkbaar niet op, die rijkdom. Buiten staat nog het beeld van een bedelende non.
Van Umbrete rijden we noord naar Aznalcollar waar we siesta houden aan een picknickplek. Onderweg zien we een indrukwekkende in werking zijnde krachtcentrale waarbij zonlicht via spiegels naar een centrale toren wordt gestuurd.
Op de picknickplek kunnen we Blauwe ekster fotograferen. Het leek een mooie slaapplaats maar we vertrouwen erop dat er vanavond disco te horen zal zijn en dus gaan we weer op pad naar Nerva. Via een slingerende bergpas die amper breed genoeg is om een tegenligger te passeren bereiken we het voormalige mijnstadje. De weg was trouwens schitterend, prachtige vergezichten, de eerste dehesas en ontkurkte Kurkeiken. Die dehesas en die Kurkeiken geven aan dat we stilaan de Extremadura naderen. De camperplaats in Nerva is goedgekeurd en we gaan hier overnachten. Morgen verkennen we het stadje.
Gereden: 207km.

Maandag 31 oktober bewolkt met enkele buitjes, max.17ºC
We nemen een eenvoudig Spaans ontbijt in een café-hotel in het centrum, koffie/thee met een half broodje belegd met olijfolie en tomatensap. Lekker en in een fijne locatie -zie foto’s. We bezoeken nog oude bron uit 1902 en een mooie oude overdekte markt uit 1909, nu niet in gebruik en dus een beetje leeg… maar zeer mooi.
We vervolgen onze weg naar Aracena via het stadje Minas de Riotinto. Maar wat we daar zagen tartte elke verbeelding… alles behalve een fijne locatie… Een ongelofelijk grote, diepe open mijn net naast het kleine stadje met zulke grote puinhopen, mijnafval dat de stad er meerdere keren kan onder bedolven worden -wat we trouwens ook zagen in Nerva -zie foto’s. Maar hier was de ecologische weerslag op de omgeving nòg indrukwekkender. Een oude open put waar het gebruikte water van de mijn in gedumpt werd had alle kleuren van de regenboog en we vroegen ons af welke chemische stoffen daar allemaal konden toe bijdragen. Enkele honderden meter verder was een waterbassin (achter een stuwdam) dat bijna leeg stond maar waar het drooggelegde gedeelte apocalyptische taferelen toonde. We zouden daar ontzettend graag aan de kant zijn gaan staan om onze camera tot roodgloeiend te laten werken maar dat was onmogelijk. De weg was compleet afgezoomd met vangrails, we moesten dus doorrijden met het verkeer achter ons. Enkele kilometers verder, in het gebergte, waren er plots geen vangrails meer… verwonderlijk ? ik denk het niet. Dan maar gefotografeerd vanuit de rijdende Mwenzi.
Het deed me herinneren toen ik vele jaren geleden in Antwerpen aan het toenmalige stortplaats “De Hooge Maey” meeuwen aan het fotograferen was met een lange telelens… Daar werd ik plots klemgereden door enkele camionettes van de stad Antwerpen waarna men mij vroeg wat ik daar aan het doen was… Ik was meeuwen aan het fotograferen natuurlijk. Maar ik had natuurlijk ook wel die tankwagens gezien die daar hun vloeibare last kwamen dumpen… Enkele maanden nadien brak het milieuschandaal van de Hooge Maey uit.
Hopelijk is er in Minas de Riotinto geen vliegje aan de lamp maar met het Antwerpse 3M in het achterhoofd… Mooi is het alleszins niet, eerder apocalyptisch bangelijk !
In Aracena komen we voor een tweede keer. Ons vorige bezoek omvatte ook de “Grutas de Maravillas” een grottencomplex onder de stad. We mochten toen niet fotograferen maar wie beelden van wil zien kan naar : https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&q=grotas+de+marveillas
Maar we komen hier graag nog eens langs voor de hammenwinkel van Jabugo en het toeristische en toch rustige stadje. We overnachten op een grote parking met een hele bende andere camperaars want ook voor hen is het morgen 1 november en velen maken van vandaag een brugdag.
Gereden: 36km.